Produtos

1.A incidencia das infeccións por Staphylococcus aureus resistentes á meticilina adquiridas na comunidade está aumentando a un ritmo alarmante.Históricamente, o tratamento eficaz implicou o desbridamento precoz e a administración de antibióticos.Este estudo foi deseñado para determinar prospectivamente a eficacia da terapia empírica no tratamento das infeccións das mans. Realizouse un ensaio prospectivo aleatorizado nun hospital do condado de nivel I.Os pacientes cunha infección da man recibiron ben vancomicina intravenosa empírica ao ingreso ou cefazolina intravenosa.Rastreizáronse os resultados mediante a gravidade da infección, a resposta clínica adecuada e a duración da estancia.O custo-eficacia calculouse utilizando o custo total de cada paciente en ambos os grupos.Realizáronse análises estatísticas. No estudo incorporáronse corenta e seis pacientes.Vinte e catro foron aleatorizados a cefazolina (52,2 por cento) e 22 (47,8 por cento) a vancomicina.Non houbo diferenzas estatísticas entre o custo do tratamento (p < 0,20) ou a duración media da estancia (p < 0,18) entre os grupos.Os pacientes aleatorizados a cefazolina tiveron un custo medio de tratamento máis alto en comparación cos pacientes que foron aleatorizados a vancomicina (p < 0,05).Os pacientes con infeccións máis graves tiveron un custo medio de tratamento máis caro (p < 0,0001) e unha duración media máis longa de estadía (p = 0,0002).Preto do final do estudo, descubriuse que a incidencia de S. aureus resistente á meticilina adquirida na comunidade no hospital comarcal dos autores era do 72 por cento, o que provocou que o comité de revisión institucional suspendese prematuramente o estudo debido á alta incidencia. impedindo unha maior aleatorización.Non se estableceu definitivamente un tratamento precoz adecuado para S. aureus resistente á meticilina.Non se identificou ningunha diferenza no resultado usando cefazolina versus vancomicina como axente de primeira liña.

2. Coas melloras na cicatrización de feridas mediante o uso de antibióticos profilácticos intravenosos e perfeccionamentos técnicos, as infeccións postoperatorias do cóbado fixéronse menos comúns pero aínda ocorren en certas cirurxías electivas do cóbado.O obxectivo deste estudo foi avaliar a seguridade e a eficacia da aplicación profiláctica de vancomicina no lugar operatorio para reducir a incidencia de infección despois da liberación aberta de cóbados ríxidos postraumáticos. Unha revisión retrospectiva de 272 destes pacientes durante un período de catro anos. período foi realizado.No grupo control (93 pacientes), realizouse profilaxe simple con antibióticos intravenosos estándar;no grupo de vancomicina (179 pacientes), o po de vancomicina aplicouse directamente na ferida antes do peche xunto coa profilaxe intravenosa estándar. Despois dun seguimento de polo menos 6 meses, descubriuse que o grupo control tiña 6 infeccións (6,45%; confianza). intervalo: 2,40%-13,52%) en comparación con ningún (0%; intervalo de confianza: 0-2% 04%) no grupo vancom ycin, que foi unha diferenza estatisticamente significativa (P = 0,0027).Non se documentaron efectos adversos do uso directo do po de vancomicina. A aplicación local do po de vancomicina pode ser un medio prometedor para previr as infeccións postoperatorias do cóbado despois da liberación do cóbado en pacientes con rixidez postraumática do cóbado.