Cloruro de 2,3,5-trifeniltetrazolio Cas: 298-96-4
Número de catálogo | XD90516 |
Nome do produto | Cloruro de 2,3,5-trifeniltetrazolio |
CAS | 298-96-4 |
Fórmula Molecular | C19H15N4·Cl |
Peso Molecular | 334,80 |
Detalles de almacenamento | 2 a 8 °C |
Código Tarifario Harmonizado | 29339980 |
Especificación do produto
Aparición | Po cristalino branco/amarelo pálido |
Ensaio | Min.99 % |
Punto de fusión | 235-245 graos C |
Perda por secado | <3,0 % |
Contido de auga | 0,5 % máx |
Residuo na ignición | Máx.0,5 % |
Solubilidade en EtoH | Pase |
Solubilidade en etanol | Claro e completo |
O consumo de polifenois asociouse con frecuencia cunha baixa incidencia de enfermidades dexenerativas.A maioría destes antioxidantes naturais proveñen de froitas, verduras, especias, grans e herbas.Por este motivo, hai un interese crecente na identificación de compostos de extractos vexetais.Os taninos poliméricos e os flavonoides monómeros, como a catequina e a epicatequina, na casca de piñeiro e os extractos de té verde poderían ser responsables da maior actividade antioxidante destes extractos.O obxectivo do presente estudo foi caracterizar os compostos fenólicos en extractos concentrados de casca de piñeiro e té verde mediante cromatografía líquida de alto rendemento acoplada á espectrometría de masas de ionización por electrospray (HPLC-ESI-QTOF-MS).Identificáronse un total de 37 e 35 compostos de casca de piñeiro e extractos de té verde, respectivamente, como pertencentes a varias clases estruturais, principalmente flavan-3-ol e os seus derivados (incluíndo as procianidinas).A capacidade antioxidante de ambos extractos foi avaliada mediante tres métodos complementarios de actividade antioxidante: capacidade antioxidante equivalente de Trolox (TEAC), poder antioxidante reductor férrico (FRAP) e capacidade de absorbencia de radical de osíxeno (ORAC).Obtivéronse valores de actividade antioxidante máis altos por cada método.Ademais, os contidos totais de polifenois e flavan-3-ol, que se determinaron mediante ensaios de Folin-Ciocalteu e vainillina, respectivamente, mostraron maiores cantidades de equivalentes de ácido gálico e (+)-catequina.