Clorhidrato de vancomicina Cas: 1404-93-9
Número de catálogo | XD92389 |
Nome do produto | Clorhidrato de vancomicina |
CAS | 1404-93-9 |
Formula Molecularla | C66H75Cl2N9O24.HCl |
Peso Molecular | 1485,72 |
Detalles de almacenamento | 2-8 °C |
Código Tarifario Harmonizado | 29419000 |
Especificación do produto
Aparición | Po branco, case branco ou de cor marrón a rosa |
Assay | 99% mín |
Auga | NMT 5,0 % |
Metais pesados | NMT 30 ppm |
pH | 2,5 - 4,5 |
Endotoxinas bacterianas | NMT 0,33 EU/mg de vancomicina |
Claridade da solución | Limpar |
Vancomicina B | NLT 85% |
Límite de monodeclorovancomicina | NMT 4,7 % |
Fabricante | Hubei widely chemical technology Co., Ltd |
O clorhidrato de vancomicina é un antibiótico glicopéptido e é o sal clorhidrato da vancomicina.É un po cristalino branco ou branco a temperatura ambiente.O seu mecanismo de acción é que pode unirse con alta afinidade ao poli-terminal alanil-alanina do péptido precursor situado na parede celular das células bacterianas sensibles, bloqueando a biosíntese do polímero do glicano peptídico que constitúe a parede celular bacteriana, e polo tanto. provocando defectos da parede celular e matando aínda máis as bacterias.Ademais, tamén é posible cambiar a permeabilidade da membrana celular bacteriana e inhibir selectivamente a síntese de ARN.A característica do clorhidrato de vancomicina é o seu forte efecto bactericida contra bacterias Gram positivas como Staphylococcus aureus, Staphylococcus epidermidis, Streptococcus pyogenes e Streptococcus pneumoniae.Tamén ten certos efectos antibacterianos sobre Streptococcus anaerobius, Clostridium difficile, Bacillus anthracis, Actinomycetes, Corynebacterium diphtheria, Neisseria gonorrhoeae, Streptococcus viridans, Streptococcus bovis e Streptococcus faecalis.Non obstante, para a maioría das bacterias Gram negativas, Mycobacterium, xénero Rickettsia, Chlamydia ou fungos, non é válido.É clínicamente aplicable ao tratamento da infección causada por Staphylococcus aureus resistente á meticilina e outras bacterias: sepsis, endocardite, osteomielite, artrite, lesións por queimaduras, traumatismos cirúrxicos e outras infeccións secundarias superficiais, pneumonía, absceso pulmonar, empiema, peritonite, meninge, colite pseudomembranosa e infeccións da pel e dos tecidos brandos.É a opción principal para pacientes alérxicos á penicilina e padecen endocardite enterocócica e endocardite da Corynebacterium (clase difteria sp).